Pappardelle z szynką, pieczarkami i śmietaną według Gina D'Acampa

Akcję prowadzoną przez Anię zakończyliśmy tym oto daniem i wymianą opinii, który z wykorzystanych w ostatnim tygodniu przepisów Gina na makaron z pieczarkami był lepszy. Farfalle ładniej brzmi, ale zdecydowanie bardziej smakuje mi pappardelle ;) A Witek może zaraz dopisze, dlaczego również wybrał ten, bo choć — mimo obietnic — aktywnie się nie udziela na blogu, to czyta większość wpisów przed publikacją ;)

— Bo tak.

W sumie nie jest źle, mógł pójść w ślady Pana Dulskiego ;)

2 łyżki oliwy

1 mała cebula

125 g szynki

100 g brązowych pieczarek

400 g pomidorów koktajlowych z puszki

50 ml śmietany

250 g pappardelle

1½ łyżki posiekanej natki z pietruszki

50 g parmezanu

sól

pieprz

W dużym rondlu zagotować wodę na makaron i ją posolić. W tym czasie obrać cebulę i pokroić ją oraz pieczarki w plasterki, a szynkę w kostkę, posiekać też natkę oraz zetrzeć parmezan. W woku lub na dużej patelni rozgrzać oliwę i na średnim ogniu smażyć cebulę przez około 5 minut. Dodać szynkę oraz pieczarki, smażyć przez 3 minuty.

Do rondla wrzucić makaron, a do woka wlać pomidory koktajlowe z puszki i gotować przez 8 minut, od czasu do czasu mieszając. Do sosu dodać śmietanę, doprawić go solą i pieprzem, wymieszać i zdjąć z ognia. 

Makaron, ugotowany al dente, odcedzić i przełożyć z powrotem do rondla. Dodać do niego sos, wrzucić natkę i mieszać przez 30 sekund. Przełożyć na talerze i posypać startym parmezanem.

Inspiracja: Gino D’Acampo, Włoskie dania makaronowe.

Akcję Pieczarkowy Tydzień prowadzi autorka bloga Mops w kuchni. 

Makaron kokardki z kremowym sosem, pieczarkami i szynką według Gina D'Acampa

Gdy przychodzicie zmęczeni z pracy i nie macie ochoty spędzać połowy popołudnia nad garnkami, a chcecie zjeść coś smacznego, przygotujcie makaron. Na przykład te kokardki — to jeden z błyskawicznych przepisów Gina. My zjedliśmy obiad na balkonie :)

3 łyżki oliwy

1 mała cebula

125 g gotowanej szynki

50 g rozmrożonego groszku

100 g brązowych pieczarek

400 g krojonych pomidorów z puszki

150 g sera mascarpone

250 makaronu farfalle

2 łyżki posiekanej bazylii

30 g parmezanu

sól

pieprz

Zagotować 3 l wody w dużym rondlu, dodać do niej 1 łyżkę soli. W tym czasie pokroić cebulę w piórka, szynkę w kostkę, a pieczarki w plasterki, zetrzeć ser i posiekać bazylię. Na dużej patelni smażyć na oliwie cebulę przez około 3 minuty, mieszając od czasu do czasu. Dodać szynkę, groszek oraz pieczarki i smażyć przez kolejne 5 minut. 

Na patelnię dodać pomidory z puszki i gotować 8 minut, pamiętając o mieszaniu, a do rondla wrzucić makaron, który gotowy powinien być al dente.  

Na patelnię dodać mascarpone, doprawić sos solą oraz świeżo zmielonym pieprzem. Dokładnie wszystko wymieszać i zestawić z ognia. 

Makaron odcedzić i przełożyć z powrotem do rondla. Wlać do niego sos, dodać bazylię i mieszać przez 30 sekund. 

Przełożyć na talerze i posypać parmezanem.

Inspiracja: Gino D’Acampo, Gotowanie po włosku w 20 minut.

Akcję Pieczarkowy Tydzień prowadzi autorka bloga Mops w kuchni.

Kanapka z pieczenią wieprzową według Clausa Meyera

Bardzo miło wspominam zeszłoroczne przepisy na remuladę i skandynawskie kanapki. Były nie tylko wyjątkowo smaczne, ale dostarczyły mi mnóstwo radości w trakcie przygotowywania i fotografowania — uznałam, że są tak urocze, że zdecydowałam się na zaprezentowanie ich na malutkich paterach. Kolejną okazją do pamiętania o nich przeze mnie jest fakt, iż Ania, organizująca akcję Kuchnia skandynawska uznała, że zasługują na jedną z dwóch nagród. Miało to dwa ważne skutki — otrzymałam między innymi książkę Clausa Meyera, dzięki czemu mogłam w obu akcjach skandynawskich, letniej i jesiennej, przygotować aż 15 jego przepisów. O drugim Ania już wie, a na blogu może napiszę o tym w grudniu ;) Doszłam do wniosku, że w tym roku też nie powinno zabraknąć kolejnego przepisu na kanapkę na blogu ;) Zdecydowałam się na zachwalaną przez Clausa, która, przygotowywana w jego delikatesach jesienią i zimą, podobno świetnie się sprzedaje, włączając w to Boże Narodzenie ;) 

Zamierzam wypróbować te kanapki także z wołowiną i indykiem. Claus proponuje upieczenie przy nadarzającej się okazji dodatkowo 800 g mięsa, ale sądzę, że wystarczy doliczyć 400-600 g mięsa, ponieważ nie zużyłam całej porcji. Część przygotowanej czerwonej kapusty na ciepło zamroziłam i zamierzam ją wykorzystać w przyszłości do kolejnych kanapek. Są one wyjątkowo sycące, wystarczą jako solidny lunch czy kolacja, a Claus praktycznie zauważa, że świetne będą na dzień po zakrapianej świątecznej imprezie ;) Najlepiej przygotowywać je bezpośrednio przed podaniem, aby bułki nie przemokły od sosu.

pieczeń wieprzowa  (powinna wystarczyć na 8 plastrów)

2 łyżki jogurtu greckiego

2 łyżki domowego majonezu

1 łyżka musztardy z grubo zmieloną gorczycą

1 łyżeczka octu jabłkowego

1 łyżeczka miodu akacjowego

sól

świeżo zmielony pieprz

1 jabłko

4 marynowane ogórki (najlepiej korniszony)

1 mała porcja kapusty czerwonej na ciepło

4 bułki

W miseczce wymieszać jogurt, majonez, musztardę, ocet, miód, sól i pieprz. Jabłka pokroić na ćwiartki, a po usunięciu gniazd nasiennych — na plasterki. Korniszony również pokroić na plasterki.

Kapustę podgrzać w rondelku, a pieczeń (w całości) w piekarniku przez 10-15 minut w temperaturze 170°C.

Bułki przekroić, można je podpiec. Posmarować wszystkie połówki musztardowym dressingiem. Kapustę wyłożyć na sito, aby się odsączyła. Pieczeń pokroić na 8 plastrów. Na każdej dolnej połówce ułożyć po dwa plastry mięsa, oprószyć solą, przybrać czerwoną kapustą, plasterkami jabłek i korniszonów. Przykryć górnymi połówkami bułek. 

Inspiracja: Claus Meyer, Wszystkie smaki Skandynawii.

Akcję Kuchnia skandynawska prowadzi autorka blogu Mops w kuchni.

Medaliony z polędwiczek wieprzowych z karmelizowaną cebulą według Clausa Meyera

Claus twierdzi, że to danie „jest nową duńską potrawą klasyczną, która pojawia się wśród gorących przekąsek na przyjęciach”. Zapewne można cebulę i mięso wcześniej obsmażyć, umieścić w przykrytym żaroodpornym naczyniu, a potem tylko dopiec w piekarniku, przedłużając podany czas, jeśli zbyt przestygnie. W taki właśnie sposób zamierzam przygotować medaliony przy okazji spotkania z przyjaciółmi, bo zdanie „Ocet dodany do cebuli przenosi ją na nowy poziom smaku”, choć nieco pompatyczne, jest jak najbardziej zgodne z prawdą ;) Tak smacznej cebuli jeszcze nie jadłam. Zamiast proponowanej marynowanej dyni z koperkiem i ziemniaków z wody, postanowiłam zrobić dwa w jednym i medaliony podałam z purée z ziemniaków i dyni ;)

6 cebul

20 g zimnego masła

2 gałązki tymianku

2 łyżki octu jabłkowego

sól

świeżo zmielony pieprz

600 g polędwicy wieprzowej

Cebule obrać i pokroić w cienkie półplasterki. Na patelnię wrzucić cebulę wraz z połową masła i oberwanymi listkami tymianku. Smażyć 15-20 minut, aż cebula zmięknie. Gdy zacznie się karmelizować, dodać ocet oraz doprawić solą i pieprzem. Smażyć jeszcze kilka minut, aż będzie jasnobrązowa. Przełożyć do żaroodpornego naczynia.

Polędwicę pokroić na osiem kawałków, rozpłaszczyć je ręką. Na gorącą patelnię wrzucić resztę masła. Gdy się spieni dodać medaliony i smażyć po 2-3 minuty z każdej strony na złoty kolor. Doprawić mięso solą i pieprzem, a następnie umieścić w żaroodpornym naczyniu obok cebuli. 

Piec w temperaturze 170°C przez 6-7 minut. 

Inspiracja: Claus Meyer, Wszystkie smaki Skandynawii.

Akcję Kuchnia skandynawska prowadzi autorka blogu Mops w kuchni.