(Za)kręcone lody malinowe według Davida Lebovitza

Ostatnio zorganizowałam pojedynek między przepisami Davida Lebovitza oraz Michela Roux’a ;) Oba były malinowo-czekoladowe. Zarówno zdaniem gości, jak i naszym zwyciężyły pyszne śmietankowe lody z kawałkami owoców, które podałam w czekoladowych ciastkach, ale nic dziwnego, skoro temperatury ciągle przekraczają 30°C. Drugi przepis — na tartę — zamieszczę wkrótce, jak tylko przyjdzie ochłodzenie ;)

Zobaczcie jakie desery przygotowały Ania oraz Mirabelka i Patrycja. Maliny to świetny temat wspólnego gotowania, jeden z moich ulubionych :)

375 ml śmietany kremówki

5 żółtek dużych jaj

250 ml mleka

130 g cukru

szczypta soli

½ łyżeczki ekstraktu z wanilii

160 g malin

45 g cukru

1 łyżka wódki

Do dużej miski wlać śmietanę, na górze naczynia położyć sito. W misie robota utrzeć żółtka, a w średniej wielkości rondlu zagotować mleko, cukier i sól. 

Ciągle ucierając żółtka, wlewać wąską strugą gorące mleko. Przelać całość z powrotem do rondla. Podgrzewać, mieszając, aż masa zgęstnieje i zacznie przyklejać się do łyżki, ale jeszcze nie gotuje (powinna mieć temperaturę 71-77°C). Przelać masę przez sito do miski ze śmietaną. Dodać ekstrakt z wanilii i wymieszać. Schłodzić, a potem wstawić do lodówki na kilka godzin lub na noc.

Godzinę przed kręceniem lodów w miseczce rozdrobnić widelcem maliny, aż wydzielą soki, ale tak by pozostały kawałki owoców. Wstawić miseczkę do lodówki.

Postępując według instrukcji maszynki do kręcenia lodów, przygotować lody z masy śmietankowej. Następnie przekładać je do pojemnika na przemian z porcjami malin i wstawić do zamrażalnika.

Inspiracja: David Lebovitz, Lody — domowa manufaktura.

Czekoladowe ciastka do kanapek lodowych według Davida Lebovitza

Ciastka są pyszne, czekoladowo-karmelowe, mimo mrożenia pozostają miękkie, a jednoczenie odrobinę chrupiące od cukru. Wzbudzają też żywe zainteresowanie tych osób, które nie zetknęły się z kanapką lodową. David określa ją mianem idealnego połączenia i wyrazem amerykańskiej pomysłowości :) W moim osobistym rankingu osiągnięć rodem z USA stoi zaraz za kredkami Prismacolor Premier Soft Core i kosmetykami mineralnymi ;)

50 g kakao

210 g mąki

1 łyżeczka proszku do pieczenia

2 szczypty soli

115 g masła w temperaturze pokojowej

200 g cukru

1 duże jajko w temperaturze pokojowej

1 łyżeczka ekstraktu z wanilii

W misce wymieszać łyżką kakao, mąkę, proszek do pieczenia i sól. W misie robota utrzeć masło z cukrem, następnie dodać jajko i ekstrakt z wanilii. Stopniowo dodawać suche składniki i ucierać, aż się dokładnie połączą.

Przygotować dwie blachy wyłożone papierem lub silikonowymi matami. Na każdej zmieści się osiem ciastek, trzy wzdłuż długich boków i dwa pośrodku. Podzielić masę na szesnaście kawałków, uformować z nich kulki i — po kolei — trzymając je na otwartej dłoni, nieco rozpłaszczyć. Następnie, kładąc na blasze do pieczenia, rozpłaszczać, aż będą miały średnicę ok. 8 cm. 

Piec w temperaturze 175°C przez 20 minut (piekłam ciastka jednocześnie na dwóch poziomach z włączonym termoobiegiem i górną grzałką). Wystudzić na kratce. 

Nałożyć lody na odwrócone ciastko, przykryć drugim, owinąć folią i włożyć do zamrażalnika.

Inspiracja: David Lebovitz, Lody — domowa manufaktura.

Makaroniki migdałowe według Clausa Meyera

Ponieważ w książce Clausa Meyera nie znalazłam zdjęcia, przez chwilę, po przeczytaniu tytułu, zastanawiałam się, jakie makaroniki. Francuskie czy takie jak pamiętam z dzieciństwa, rustykalne śląskie makarony? Nawiasem mówiąc, wersja z bułką tartą — królująca na odpustach — to barbarzyństwo, nie pamiętam gospodyni, która by takie zrobiła ;) Przepis nie wyglądał na wyjątkowo skomplikowany, nie przewidywał użycia cukru pudru, nie trzeba też suszyć makaroników przed pieczeniem, więc raczej powinny przypominać te drugie ;) Piekłam je niemal dwa razy dłużej, niż było to zalecone, bo ciągle się kleiły. Następnym razem potrzymam je w piekarniku jeszcze nieco dłużej, pewnie około 30 minut. Smakują znakomicie :)

Na około 150 g makaroników (25-30 małych sztuk):

100 g migdałów

2 białka

100 g cukru

Migdały zalać wrzątkiem, po 15-30 minutach odcedzić i obrać ze skórek. Wysypać je na blachę wyłożoną papierem do pieczenia i prażyć w temperaturze 160°C przez 10-12 minut. Następnie przestudzić i zmielić.

Ubić białka z 2 łyżkami cukru. Do ubitej piany dodać resztę cukru oraz zmielone migdały i ostrożnie wymieszać szpatułką. 

Przełożyć masę do szerokiego rondla o grubym dnie. Postawić rondel na małym ogniu i czekać, aż masa zrobi się gładka (uważać, to nie trwa długo; jeśli pojawią się pierwsze malutkie bąbelki, to już nieco za późno). Odstawić rondel na kilka minut do przestygnięcia.

Nałożyć masę do rękawa cukierniczego z okrągłą tylką z dużym otworem. Wycisnąć małe kulki na blachę wyłożoną papierem do pieczenia. Zostawić między nimi spore odstępy. Piec makaroniki w temperaturze 150°C aż będą chrupiące z zewnątrz, a jeszcze miękkie w środku — piec przez 26-30 minut w górnej komorze piekarnika z włączoną górną grzałką i termoobiegiem. 

Wraz z papierem do pieczenia położyć makaroniki na kratce. Gdy ostygną, ostrożnie zdjąć je z papieru. Przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku.

Inspiracja: Claus Meyer, Wszystkie smaki Skandynawii.

Akcję Skandynawskie lato prowadzi autorka blogu Mops w kuchni. 

Ciastka z muesli

Dziś — na specjalne życzenie mojej koleżanki z pracy — przepis na ciasteczka z muesli. Są smaczne i w miarę zdrowe ;) Spróbujcie użyć muesli o dobrym składzie, wtedy tylko spora ilość masła może budzić wyrzuty sumienia, chyba że ktoś lubi je tak bardzo jak Witek i zjada tuzinami. Niekiedy przygotowuję z tego powodu od razu podwójną porcję ;)

Wprowadziłam drobne zmiany do przepisu, zamiast płatków owsianych daję więcej muesli, a zwykłą mąkę pszenną zastępuję pełnoziarnistą. Z podanych proporcji wyjdzie około 25-30 ciastek o średnicy 6-7 cm.

370 g masła

440 g muesli

180 g wiórków kokosowych

150 g mąki pszennej pełnoziarnistej

½ łyżeczki proszku do pieczenia

½ łyżeczki sody oczyszczonej

140 g brązowego cukru

70 g sezamu

2 łyżki miodu

2 jajka

Masło roztopić i lekko przestudzić. Jajka roztrzepać. Wszystkie składniki wymieszać i odstawić na 15 minut. Formować z masy kulki wielkości bardzo dużych orzechów włoskich, kłaść je na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i spłaszczać dłonią. Można lekko wyrównać brzegi ciastek.

Piec w temperaturze 170°C przez 13-15 minut (piekę w dolnej komorze na dwóch poziomach z włączoną grzałką dolną i termoobiegiem lub — jeśli robię ciasteczka w podwójnej porcji — z wyjętą przegrodą na trzech poziomach). 

Wyjąć blachy, odczekać kilka minut, a potem przełożyć ciasteczka na kratki i wystudzić. Przechowywać szczelnie zamknięte.

Inspiracja: The Australian Women's Weekly „Everyday cakes & cookies”, przepis znaleziony na blogu Moje wypieki.